Wat is kwantum? Het kwantumveld.

Je hebt het waarschijnlijk niet in de gaten, maar we leven met z’n allen in een groot veld. Sterker nog, jij bent een onderdeel van (één met) dit veld. Dit veld kennen we onder diverse namen, o.a. Unified field, het Veld van oneindige potentie, het Kwantumveld, de Bron of het Universum. In deze context hoor je ook vaker de term ‘God’.

Met die laatste term heb ik zelf niet veel, nooit gehad eigenlijk. Ik ben wel katholiek opgevoed en moest vroeger regelmatig mee naar de kerk. Terwijl ik daar dan zat dacht ik altijd ‘Wat doe ik hier?’ Toch altijd wel een beetje kijkende met onbegrip hoe al deze mensen toch konden geloven in een man met een wit gewaad, althans zo interpreteerde ik dat. Voor mij was dit hetzelfde als geloven in sprookjes.

Godsdienst als houvast

Nu ik weet van Het Veld en de rol van bewustzijn, weet ik de term God ook in een ander perspectief te plaatsen. Enkele maanden geleden was ik weer eens in de kerk i.v.m. een begrafenis. Alles wat ik tijdens deze dienst hoorde, heb ik vaker gehoord toen ik nog jong was. Echter, nu kon ik het pas, met de kennis van nu, in een ander perspectief zien. Het is allemaal hetzelfde, alleen is er bij godsdienst een andere naam aan gegeven voor een bepaald soort houvast. Die houvast is voor mij de wetenschap. De termen bewustzijn en het kwantumveld resoneren dan ook het best bij mij.

Vraag me niet onderstaande in detail uit te leggen, want ik ben geen kwantumfysicus en zodra ik formules zie, gaat mijn hoofd op slot.
Maar ik vind het wel onwijs interessant en dan ga ik er veel over lezen en maak ik er voor mezelf een ‘samenvatting’ van. Deze deel ik dan, in aangepaste vorm, weer met jou. Dit keer over het kwantumveld. Deze informatie gaat je helpen bij het vormgeven van jouw eigen werkelijkheid. Het leven dat je kiest i.p.v. overkomt. Ik ben van mening dat als je weet hoe het werkt, je het ook makkelijker toe kunt passen. Althans, dit werkt bij mij zo.

Maar wat is dit veld nu eigenlijk? Ik neem je eerst even mee terug naar mijn eerdere blog. In de tijd van o.a. Isaac Newton ontdekte men dat de materiële wereld werkt op basis van een aantal principes. Bijvoorbeeld de zwaartekracht. Laat je iets vallen dan valt het naar beneden. Gebeurtenissen zijn dus als het ware ook te voorspellen. Als A dan B. Een oorzaak en gevolg.
Maar in de vorige eeuw ontdekten wetenschappers dat deze natuurwetten niet opgingen voor o.a. de kleinste onderdelen van onze wereld. Hier ontstond de kwantumfysica en men ontdekte dat materie zoals we deze kennen, niet zo vast is als we denken.

Het Kwantumveld

De ruimte tussen jou en bijvoorbeeld het scherm waarop je deze blog leest, is niet leeg. De ruimte tussen dingen is gevuld met energie. Die energie bevat weer informatie. De kwantumfysica kwam tot de ontdekking dat de kleinste deeltjes van materie in feite geen materie was zoals wij die kennen (zoals bijvoorbeeld een bal), maar soms een ding en dan weer totaal iets anders. Met andere woorden: subatomaire deeltjes bestaan tegelijkertijd, naast elkaar als golf (energie), in een oneindige stroom van mogelijkheden in een onzichtbaar energieveld, het kwantumveld.

Deze subatomaire deeltjes zouden op zichzelf volstrekt zinloos zijn, maar hun zin en betekenis ontlenen aan hun samenhang met al het andere. Het kwantumveld kun je dus zien als een dynamisch weefsel van onderlinge, wederkerige samenhangen en die eenmaal in contact met elkaar waren gekomen, door alle tijd en ruimte altijd met elkaar verbonden blijven. En aangezien we vanuit de Big Bang ontstaan zijn (hier zijn overigens ook weer twijfels over), zijn we allemaal met elkaar verbonden. Zie het als een oceaan…iedere golf is een golf op zich, maar onderdeel van de oceaan. Zo is het ook met ons. We zien onszelf als afgescheiden van een ander, maar in de kern zijn we allemaal op dieper niveau met elkaar verbonden. Verbonden door een collectief bewustzijn, of voor de katholieke onder ons; de Heilige Geest ;-).

Maar dit is niet het enige vreemde aan deze deeltjes.

Observer-effect

Subatomaire deeltjes bestaan dus in alle mogelijke toestanden, totdat ze door ons werden verstoord doordat we ze gingen waarnemen of meten. Op dat moment veranderden ze eindelijk in iets concreets. Dus pas wanneer jij je aandacht richt op een locatie van het deeltje verschijnt dit als materie. Hier is in een eerdere blog Wat is kwantum? ook al over gesproken. Die doe je door een intentie te zetten.

De waarneming of meeting dwingt de ‘golf’ om tot een vaste staat (deeltje) te vervallen. Niets in het Universum bestaat als een feitelijk ‘ding’ althans, onafhankelijk van onze waarneming ervan. Met andere woorden; welke realiteit zich manifesteert hangt af van de waarnemer…van jou dus. Jouw persoonlijkheid (wat je denkt en voelt) bepaalt welke informatie van de atoom aan of uit gaat.

Wij als mens bestaan uit dezelfde basismaterialen en zijn als het ware een samenballing van kwantumenergie. Wij zenden onophoudelijk informatie uit met het kwantumveld. Denken en voelen houden verband met de kwantuminformatie die gelijktijdig door onze hersenen en de rest van ons lichaam pulseert. Je gedachten zijn elektrisch geladen en zenden informatie uit naar het kwantumveld. Je gevoelens zijn magnetisch geladen en ontvangen informatie uit het kwantumveld. Iedereen heeft dus ook zijn eigen unieke elektromagnetisch veld om zich heenhangen, met zijn eigen unieke realiteit.

Je realiteit ontstaat dus door de wisselwerking tussen de subatomaire deeltjes van onze hersenen en de oceaan van kwantumenergie. Met andere woorden, wij resoneren letterlijk met onze wereld. Je brein is zo ingericht dat je gewoonweg niet anders ziet of aanneemt dat niet past bij jouw persoonlijkheid. Hoe dit werkt, heb ik in een eerdere blog De illusie van de realiteit al toegelicht.

Non-lokaliteit

Subatomaire deeltjes zijn geen concrete objecten zoals bijvoorbeeld een stuiterbal, maar vibrerende en onbepaalde ‘pakketjes van energie’ die onmogelijk exact kunnen worden gekwantificeerd of op zichzelf begrepen. Eerder las je al dat een deeltje zich of als golf van energie of als deeltje gedroeg (of soms tegelijkertijd).

Onderzoekers kwamen erachter dat er geen vaste locaties waren. Er waren ook geen bepaalde locaties, alleen maar een waarschijnlijkheid dat een deeltje zich op een bepaalde locatie zich zou bevinden. Hier zijn zaken als oorzaak en gevolg dus niet meer van toepassing want dit was niet meer met zekerheid te zeggen. Wat wel opvallend was, was dat er bijvoorbeeld 60% kans was dat een deeltje op positie A zou verschijnen en 40% kans dat deze op positie B zou verschijnen, maar als het deeltje de eerste keer op A tevoorschijn kwam, was de kans bij een volgende meting niet meer zoals verwacht 60/40 maar was de kans dat het deeltje op A zou verschijnen ineens 100%. Dit noemt men het ineenstorten van de golffunctie.

Hoe ik dit interpreteer is, dat als jij eenmaal met een bepaalde perceptie iets ‘zichtbaar’ hebt gemaakt, dat je dit ook altijd zo zal zien. Tenzij je aan de slag gaat met je perceptie uiteraard.

Non-lokaliteit is ook het vermogen van bijvoorbeeld een deeltje tot het ogenblikkelijk beïnvloeden van een ander kwantumdeeltje over iedere willekeurige afstand. Dit doet vermoeden dat kwantumdeeltjes die eenmaal met elkaar verbonden zijn, deze verbondenheid altijd instandhouden ook al worden ze nog zo ver van elkaar gescheiden. Bijvoorbeeld een moeder die voelt dat er ‘iets’ met haar kind is, maar ook bijvoorbeeld een zwerm vogels die zich als een geheel lijken te verplaatsen en allemaal op hetzelfde moment van richting veranderen. Ik vind dat zo bijzonder.

Geen tijd en ruimte

Zelfs tijd en ruimte lijken op dit kleinste niveau van de wereld niet langer van toepassing. Tijd en ruimte bestaan daar niet. Het enige wat er is, is een immens landschap van het hier en nu. Een immens landschap van microscopische trillingen in de ruimte tussen dingen…het kwantumveld. Alles staat dus met alles in verbinding, verbonden door een immens onzichtbaar web.

Wat wij aannemen voor onze stabiele ’statisch’ Universum is dus in werkelijkheid een kolkende stroom van subatomaire deeltjes die rusteloos in en uit bestaan ‘springen’. Het kwantumveld is een veld dat uit oneindig veel velden bestaat. Ieder veld met zijn eigen frequentie.

Alles is op hetzelfde moment aanwezig, maar aangezien wij met het concept tijd werken, ervaren we dit niet zo. Vergelijk het met een film. Een film is opgebouwd uit verschillende losse frames, 24 per seconde. Maar omdat dit in een hoge snelheid door de projector gaat, worden onze ogen als het ware op het verkeerde spoor gezet en ‘zien’ we het als een bewegend beeld, terwijl er eigenlijk alleen maar altijd het hier en nu bestaat.

Hoe ik het voor mezelf inbeeld en misschien dat dit voor jou ook helpt, is dat tijd geen horizontale lijn is. Dus dat er lineaire tijd (verleden, heden, toekomst) zit tussen punt A en punt B. Maar ik zie tijd als een verticale lijn die op punt A omhoog gaat en dat punt B niet meer is dan een andere optie (ander veld) die je op dit moment kunt kiezen.

Welke optie kies jij dan? Met andere woorden, welke golffunctie wil jij laten ineenstorten? De optie die voor de hand ligt omdat je in een geautomatiseerde staat van zijn leeft, en iedere dag een soort van dezelfde situaties voor jezelf creëert? Of kies je bewust met je gedachten en gevoelens ieder moment de best passende realiteit voor jezelf? De optie waar jij een magneet voor je klanten bent en onderneemt vanuit flow en moeiteloosheid? De keuze is aan jou.

Wil jij meer weten over kwantumfysica maar dan op een heldere en duidelijk begrijpbare manier uitgelegd? Vraag dan mijn gratis online masterclass kwantumfysica aan.

Op een laagdrempelige maar effectieve manier werken aan je persoonlijke groei en bewustwording?
Word dan lid van mijn QuantumKennisBank. Dé toolkit voor een fijner en vrijer leven waarin je meer rust en vertrouwen in jezelf vindt.

>> klik hier voor meer informatie.

Bron: Het Veld van Lynne McTaggert.