We leven in een wereld waar alles energie is. Dat alles energie is, hoor je tegenwoordig overal. Maar wat wordt daar nu eigenlijk mee bedoeld?
Alle materie die wij waarnemen, is opgebouwd uit atomen. Stel; je hebt een plank en deze halveer je. Deze helft halveer je weer en je gaat nog een tijdje door. Er komt een moment dat het deeltje zo klein is dat het niet meer deelbaar is. Dat is een atoom.
Hoe kun je nu jouw realiteit zien? Vergelijk het met je spiegelbeeld. Jouw realiteit is namelijk een reflectie van wie jij bent.
We leven in een groot veld aan energie, ook wel het kwantumveld. Deze energie kun je ook zien als data. Energie is er altijd en gaat nooit verloren. Dit betekent dus dat alles op dit moment aanwezig is. Alles is in potentie nu aanwezig. Daarom wordt het kwantumveld ook wel het veld van de oneindige potentie genoemd.
Op het pad van mijn persoonlijke ontwikkeling ben ik in aanraking gekomen met de kwantumfysica.
Ik kwam erachter dat de wereld er heel anders uitziet dan dat ik altijd heb gedacht. Want ik dacht altijd dat ik een fysieke wereld om mij heen zag, alles afgescheiden van elkaar. Ik ben toevallig een van die 7,5 miljard inwoners op aarde die, net als de meesten, hard moet werken om geld te verdienen. En hoe we deze wereld ervaren is voor iedereen gelijk.
Je hebt het waarschijnlijk niet in de gaten, maar we leven met z’n allen in een groot veld. Sterker nog, jij bent een onderdeel van (één met) dit veld. Dit veld kennen we onder diverse namen, o.a. Unified field, het Veld van oneindige potentie, het Kwantumveld, de Bron of het Universum. In deze context hoor je ook vaker de term ‘God’.
Kwantumfysica, kwantummechanica, quantum shift, quantum jump, quantum leap. Zomaar enkele begrippen die de laatste tijd steeds vaker voorbij komen. Het heeft allemaal ergens raakvlakken met het creëren van een andere realiteit voor jezelf. Een realiteit die je kiest in plaats van een realiteit die je overkomt.
Laat ik voorop stellen dat ik geen kwantumfysicus ben en dat het behoorlijk pittige, (voor mijn brein) moeilijk te bevatten, stof is. Maar zoals Niels Bohr ook zei
Ik zit in de trein naar huis. Terwijl ik dit schrijf kan ik mijn tranen nauwelijks bedwingen. Ik ben op weg naar huis na een geweldige workshop van dr. Joe Dispenza. Een weekend waarin ik weer meer over mezelf heb geleerd.
Vrijdagmiddag werd ik door mijn man afgezet op het station van Tilburg. Hier werd ik me er al snel van bewust dat ik nu toch eens echt vaker naar mijn intuïtie mag luisteren. Mijn intuïtie vertelde me namelijk dat ik best een trein eerder kon pakken, aangezien ik er toch al was. Mijn hoofd zei dat dat niet nodig was want…wat moet je anders zo vroeg op je hotelkamer. Bovendien was in het zonnetje zitten afgelopen vrijdag ook geen straf.