8 zaken die ik over mezelf leer door een straaljager

‘Kom…kleren aan, we gaan iets leuks doen’, zegt mijn man tegen de kinderen zodra hij naar beneden komt.

De kinderen vliegen naar boven, want zij houden wel van verrassingen. Ik iets minder overigens. ‘We gaan naar de Luchtmachtdagen in Volkel’, zegt hij. ‘Dat vinden ze vast leuk’.

Het kind in mij werd wakker. ‘Dat vinden zìj leuk…dat vind ík ook superleuk’. En als derde kleine kind vlieg ik ook naar boven om spullen te pakken.

Toen ik klein was, begon mijn interesse voor vliegtuigen al. Als klein kind nam mijn vader mij en mijn broer regelmatig (in mijn beleving althans) mee naar vliegbasis Gilze-Rijen om straaljagers te spotten. Zelfs nu..nu ik iets 😉 ouder ben, sprint ik als een klein kind naar buiten als ik een straaljager, een Antonov of ander groot militair vliegtuig hoor. Ook als we met het vliegtuig op vakantie gaan, vind je mij op de plek waar je de vliegtuigen het beste ziet.

Kippenvel

Eenmaal aangekomen vlogen de eerste straaljagers over. Dat doet iets met mij. Heel veel eigenlijk. Zodra ik een straaljager zie en het oorverdovende geluid hoor, voel ik dat serieus in iedere vezel van mijn lijf. Ik krijg kippenvel tot en met en de tranen schieten in mijn ogen. Het is een onbeschrijflijk machtig gevoel wat ik dan ervaar.

Ik vind dat zo gaaf en indrukwekkend. Vroeger wilde ik zelfs straaljagerpiloot worden. Waarschijnlijk niet graag genoeg, anders had ik het wel gedaan.

Maar wat maakt dan dat ik dat gevoel ervaar? Want ik ben pluisje eersteklas en word al misselijk in de kookpotten van de Efteling. En in een oorlog meevechten is ook geen langgekoesterde meisjesdroom.

Mijn inzichten

Ik dacht na over wat het toch was, waarom ik dat gevoel telkens ervaar. Ik kwam tot het volgende rijtje:
– de onwijze power die in een straaljager zit,
– de vrijheid die je daarboven ervaart,
– dat je boven alles en iedereen uitsteekt en het ‘grote’ plaatje kunt zien,
– misschien ook wel het ‘los’ van de wereld,
– voor niets of niemand bang,
– dat jíj dat gevaarte onder controle hebt,
– dat je je talenten/ passie inzet t.b.v. de vrijheid van een ander,
– had ik de power al genoemd?
– En last but zeker not least is dat iedereen naar je kijkt als je voorbij komt.

Okay…ik twijfelde of ik deze laatste zou noemen, want mensen vinden daar misschien dan wat van, maar… eerlijk is eerlijk…het is wel zo. Ik krijg bijvoorbeeld ook kippenvel als er een ambulance aankomt en iedereen wijkt. Een redder in nood.

Like attracts like

En aangezien dit zo resoneert met mij, is dat dus ook iets wat ik in de kern in me heb. Like attracts like, zeggen ze. Het resoneert niet voor niets met me.

Laat ik mijn werk daar nu ook zo op hebben ingericht. Vanuit de kwantumfysica (grote plaatje en los van het aardse) anderen laten inzien dat ze zelf meer invloed kunnen uitoefenen op hun eigen leven (talenten inzetten met als doel vrijheid voor anderen creëren). En die vrijheid ervaar ik zelf ook. In tijd maar ook vooral in mijn hoofd.

Die angsten en power zijn nog wel een thema. En dat is denk ik nu de les die ik mag gaan leren. Laatst heb ik mogen spreken op een event en eerlijk gezegd was dit helemaal niet zo spannend als mijn hoofd mij voorspiegelde.

Daarnaast word ik de laatste tijd veel ‘geconfronteerd’ met mensen die me vertellen wat een ontzettende power ze bij mij voelen. Maar waarom voel ik dat zelf nog niet zo?!

Laatst voelde iemand in op mijn energie en vertelde dat ze enorme vleugels voelde. ‘Jij gaat grote dingen doen’, vertelde ze me. En zij is al de zoveelste die dat zegt. Ik betrap mezelf erop dat ik daar zelf nog wel een oordeel op heb zitten. Iets in de zin van ‘doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’, en ook vooral je hoofd niet te hoog boven het maaiveld uitsteken. Dit is wat mijn hoofd zegt, maar dat ik iets ga doen (of doe) wat impact maakt, voel ik al van kleins af aan. Groeien is een proces en de juiste lessen komen op je pad als jij daar klaar voor bent.

En dat vind ik nu zo geweldig aan persoonlijke ontwikkeling. Je ervaart iets in jezelf en je gaat op onderzoek uit. Zo kom je steeds weer verder bij wie je écht bent. Stap voor stap…en dat vind ik soms wel uitdagend. Want ik wil snel…net als een straaljager.