Leren vertrouwen op een gevoel
Vandaag wordt mijn lieve kleine India 8 jaar. Ze wilde graag een nieuwe fiets voor haar verjaardag. Haar hoef je niet te leren vertrouwen op een gevoel. Zij weet het gewoon.
Vanuit haar Human Design bekeken, is India een specifieke manifesteerder. Dat wil zeggen dat zij specifiek voor ogen moet zien hoe de fiets eruit komt te zien. Zelf ben ik een niet-specifieke manifesteerder en dat betekent in dit voorbeeld dat ik niet specifiek de fiets voor me hoeft te zien, maar me vooral mag richten op het gevoel dat ik zou willen ervaren bij het hebben van een nieuwe fiets.
Dat specifieke was bij India geen probleem. Het moest een roze fiets zijn met een rek voorop. Zij had heel duidelijk voor ogen wat ze wilde. En bij India is het zo dat als zij het zo in haar hoofd heeft, alle andere fietsen automatisch afvallen. Ze moet en zal dan die gevisualiseerde fiets hebben. Soms best uitdagend kan ik je vertellen 😉.
Die moet het zijn.
Bij de eerste fietsenwinkel waar we waren, vonden we geen fiets. Bij de tweede winkel hadden ze wel kinderfietsen, maar op een andere locatie. Ze zouden ons komende week meer laten weten.
Tot slot zijn we bij de winkel gaan kijken waar we eigenlijk altijd kopen. En daar stond hij. Mijn oog werd er meteen naartoe getrokken. Kon ook niet anders want met zijn roze kleur viel hij nogal op. Ook bij India dus.
Je begrijpt dat het DIE fiets moest zijn.
Een half uurtje later fietste ze, zo trots als een pauw, met haar nieuwe fiets naar huis. En ik er met een grote glimlach achteraan want er zijn weinig dingen mooier dan je kinderen zo te zien genieten.
Leren vertrouwen op een gevoel. Had ik maar…
Mijn gevoel zei in eerste instantie al dat ik meteen naar de laatste winkel moest gaan, maar ik luisterde niet.
Ik merk bij mezelf dat ik steeds meer een meer mag gaan vertrouwen op mijn gevoel.
Laatst stond ik in de supermarkt met een tandenborstel in mijn hand, maar ik had hem vervolgens teruggelegd, want ik bedacht me dat we die helemaal niet nodig hebben. Nog dezelfde avond komt Eli naar me toe dat z’n zusje haar beugeltje heeft schoongemaakt met zijn tandenborstel (zo is ze inderdaad 😉) en dat nu zijn tandenborstel naar afwasmiddel smaakt.
Had ik de tandenborstel maar gekocht.
Vrijdag moest ik op de fiets ergens heen. Ik dacht nog, laat ik mijn oordopjes meenemen, want ik heb het gevoel dat mijn vriendin belt. Maar niet gedaan want ze zou niet bellen, ze gaf namelijk die dag een workshop. Nog voordat ik de straat uit ben gefietst, belt ze.
Had ik mijn oordopjes maar meegenomen.
Vanmorgen bracht ik de kinderen naar school. Ik kreeg een ingeving om ergens anders te parkeren, zodat ik dezelfde weg terug kon. Niet gedaan, want ja, waarom daar parkeren als er voor school ook plaats is. Maar inderdaad, de weg werd geblokkeerd door een vrachtwagen.
Had ik maar geparkeerd op die andere plek.
Dit is zomaar een greep uit de voorgevoelens die ik afgelopen week heb ervaren, waar ik niet naar heb geluisterd. Het is echt een proces om te leren vertrouwen op je gevoel.
Hoe beter jij bent afgestemd op wie je echt bent en hoe meer rust je in je hoofd hebt, hoe makkelijker het wordt om de dingen te zien en te horen die voor jou bedoeld zijn.
Vanuit de stilte kun je de antwoorden horen
Hoe meer jij jezelf ont-wikkelt, hoe meer jij als het ware een kanaal wordt. Er beginnen dingen door je heen te stromen want jij bent immers een onderdeel van het kwantumveld. Je tapt als het ware in op een energie die je voedt. Een energie die past bij jou. Hoe meer je open staat om te ontvangen, hoe meer je zult gaan ontvangen.
Niet altijd op de manier zoals je die zelf voor ogen hebt, maar laat je verrassen. En zoals Gabrielle Bernstein ook zo mooi zegt ‘The universe has your back’.
Kun je wel wat hulp gebruiken?