Een leven in vrijheid

Zoals zo ongeveer iedereen in Nederland, ontkom ik ook niet aan alle nieuwsberichten en meningen omtrent het coronavirus en wat we nu wel en niet zouden moeten doen.

In het begin keek ik gewoon geen nieuws (nog steeds niet overigens) en kon me redelijk afsluiten van alles wat er aan de hand was. Ik weet namelijk inmiddels hoe ik met mijn gedachten en gevoelens mijn realiteit creëer. Ik probeer dan ook mezelf zo weinig mogelijk te laten meeslepen in allerlei verhalen. Maar nu merk ik dat de mogelijke spoedwet toch wel iets met me doet. Mijn vrijheid lijkt in het gedrang te komen, althans, zo voelt dat.

Ik kan het mezelf gewoon niet voorstellen dat het straks misschien verplicht wordt om 1,5 meter afstand van elkaar te houden op straat.

Niet normaal maken wat niet normaal is

‘Niet normaal maken wat niet normaal is’ zei de koning toch?!

Ik merk dat wanneer ik ‘s avonds naar een film kijk, het me al opvalt dat:
– mensen elkaar een hand geven of elkaar drie zoenen geven.
– mensen dicht naast elkaar staan.
– het zo druk is op straat
– mensen uiteten gaan.
– kinderen hun opa’s en oma’s knuffelen.
– een arm wordt geslagen over iemand die verdrietig is.
-…

Kortom: iets dat 6 maanden geleden heel normaal was, valt nu op omdat het afwijkt. Het niet normale begint inmiddels heel langzaam bijna normaal begint te worden.

Samenleving

In een samenleving leven we samen en niet ieder voor zich. Het gaat wat mij betreft om liefde, connectie, er zijn voor een ander, die knuffel die nodig is, dat schouderklopje dat verdiend is, kinderen die een geheimpje in oma’s oor fluisteren en de glimlach die dat op oma’s gezicht tovert.

Begrijp me niet verkeerd. Ik vind dat we goed op onszelf en op elkaar moeten passen, en daar waar nodig maatregelen moeten nemen, maar deze 1,5 samenleving gaat wat mij betreft veel te ver.

Ik voel me inmiddels net zo’n kikker die langzaam opgewarmd wordt in het water. Als je deze in kokend water doet, springt hij eruit, dus daarom moet je het water langzaam opwarmen. Door de kleine toename in temperatuur merkt hij het verschil niet echt en laat zich koken. Nu is dit een parabel die volgens mij niet klopt, want een kikker springt ook uit koud water, maar je begrijpt wat ik ermee wil zeggen.
Telkens een beetje meer regels erbij en een beetje meer vrijheid eraf.

Je bent vóór iets, niet tegen iets

Al enige jaren houd ik me bezig met mijn persoonlijke ontwikkeling. Creëren met behulp van de kwantumfysica is daar een groot onderdeel van. Ik weet inmiddels dat je in je leven ziet waar je mee resoneert. Je ziet in jouw leven namelijk maar een klein deel van wat er daadwerkelijk is.

Wat je ziet is afhankelijk van je verwachtingen, patronen en eigenlijk gewoon je energie. Ben je tegen iets, dan ben je vooral aan het vechten. Je laat je leiden door wat er is gebeurd en hoe dat negatief kan uitpakken voor de toekomst. Je voelt je gefrustreerd. Ongetwijfeld voel je ook dat je onrecht wordt aangedaan. Op deze manier zit je in een lagere vibratie.

Maar ben je vóór iets, dan ben je vaak strijdlustiger. Je weet hoe het ook kan zijn en je laat je leiden door een positievere toekomstvisie. Je voelt je hoopvol. Op deze manier zit je een een hoge vibratie.
Bovendien daar waar jij je aandacht op richt, groeit. Wetende dat het universum (je brein) het woord ‘niet’ niet kent. Denk maar niet aan een roze olifant. Dus ik denk niet dat we tegen de spoedwet moeten zijn, maar voor onze vrijheid. Ik denk dat we niet tegen het coronavirus moeten strijden, maar voor gezonde mensen.

Ik blijf me dus ook focussen op vrijheid en verbinding. En jij?