Waarom ik géén doelen stel
Ik heb iets met doelen stellen, of sterker nog, iets tégen doelen stellen. Maar toch doe ik dat, want dit ‘hoort’ zo wanneer je een business wilt runnen. Maar ergens word ik er juist heel erg onrustig van. Alleen al door een blik te werpen op mijn agenda die met toch enigszins vrolijke kleurtjes mijn ‘stress’-cellen bij de eerste aanblik al licht kietelen.
Maar sinds een paar weken merk ik dat de doelen me juist afremmen. Ik ‘moet’ te veel van mezelf. Dus in tegenstelling tot veel ondernemers heb ik geen doelen. Ik heb uiteraard wel een richting die ik op wil, want anders is het een stuurloos schip. Maar dat is meer het wát ik wil bereiken maar niet het hóe. Ik heb hier laatst ook een video over opgenomen, waarin ik je vertel over het volgen van je ‘hell yes’-momenten.
Hard werken of vanuit het hart werken
En daar vind ik dan weer wat van. Eigenlijk vindt mijn ego daar vooral wat van, want die probeert regelmatig mij ‘hard te laten werken voor geld’ in plaats van vanuit mijn hart te werken voor geld.
De reden dat ik geen doelen stel, is niet ingegeven vanuit luiheid, maar ik heb daar een andere visie op. Ik weet precies van mezelf wanneer ik ‘in flow’ zit en vanuit die staat creëer ik het best. Dit kan zijn ’s avonds om half 10, zondagochtend om 6.00 uur of tijdens een wandeling in de natuur. Als ik me vastleg met doelen, moet ik te veel van mezelf en heb ik niet die staat van flow, waardoor mijn energie er niet opzit en dat voelen mensen, maar vooral voel ik dat.
Beperkte perceptie
Maar wat ik óók denk, is dat we als mens zo’n beperkte perceptie hebben op wat voor ons allemaal mogelijk is. We stellen doelen ingegeven door wat past bij wat we kennen en weten, maar inmiddels weet ik dat er zoveel is dat we nog niet kennen en weten. Wat nu als jij allerlei lange termijndoelen opstelt en zo met oogkleppen de toekomst tegemoet gaat? Zou het kunnen zijn dat er iets is, wat jij zelf nu niet zou kunnen bedenken, wat voor jou is weggelegd? Zou je met je doelen niet alle deuren voor andere mogelijkheden dichtgooien?
Half juni was ik bij het Quantum Shift Business Event. Een van de onderwerpen die besproken werd, was het concept ‘tijd’ en dat tijd een illusie is. Iemand uit de zaal stelde de vraag hoe het zat met het maken van een planning voor over drie jaar. Het antwoord was dat dit onzin was, want ‘over drie jaar’ is ook een illusie. Je leeft namelijk altijd in het hier en nu en in dit moment kies je. Op basis van je keuze wordt je realiteit en dus ook je ‘toekomst’ gevormd.
Vanaf dat moment heb ik alles losgelaten. Ik was al een tijdje met een nieuw programma bezig, maar het voelde niet goed. Ik was er teveel op gefocust en zat vast. Vanaf deze ‘stuck state’ probeerde ik het af te ronden, en dat werkt niet bij mij.
Loslaten
Het afgelopen weekend heb ik het helemaal losgelaten. Ik vroeg mezelf namelijk af wat ik voor mezelf wilde bereiken en kwam tot de conclusie dat ik intens dankbaar mag zijn (en dus ook ben) voor hoe het nu gaat. Nu voel ik me niet meer gestrest en opgejaagd, voel met niet meer zo onzeker (nou, soms nog dan 😉 ), ik ervaar een ontzettende vrijheid in mijn hoofd, doe iedere dag de dingen die ik leuk vind, en betrap me er regelmatig op dat mijn hoofd leeg is en mijn hart vol. ‘Tot na de zomer doe je niets meer aan je nieuwe programma’, sprak ik met mezelf af en liet het los.
Nu is het vrijdagavond en ik merk aan mezelf dat ik steeds vaker geleid word. Dingen vallen me toe, kijk ‘toevallig’ de juiste YouTube-video’s, begin ‘toevallig’ aan een superfijne geleide meditatie en ik krijg ineens nieuwe inzichten voor mijn programma. Er is ineens weer zoveel ruimte ontstaan. Het lijkt of ik word geleid door iets anders dan mijn brein. Ik voel me als water in een rivier en laat me meevoeren door de stroming en als ik een obstakel tegenkom, dan stroom ik er omheen. Zo voelt het op dit moment echt. En ik kan je zeggen, het voelt echt heel prettig.
Laat de controle los, vertrouw dat het goedkomt en geniet van alle mooie momenten die op je pad gaan komen. En als dit gebeurt, uit je dankbaarheid dan want dat wat je aandacht geeft, groeit.