Wat is bewustzijn? Een vraag bestaande uit drie woorden met een antwoord dat eigenlijk niet zomaar te geven is. Het is iets waar geen goede definitie van is, omdat wetenschappers het gewoonweg zelf niet exact weten. Het is dus ook niet in het brein te lokaliseren.

Ik ga wel proberen om een antwoord te geven op de vraag. Het antwoord is dus ook mijn interpretatie.

Als je bijvoorbeeld flauwvalt dan zegt men dat jij je bewustzijn verliest. Maar is er ook niet een ander soort bewustzijn? Een bewustzijn dat in je onderbewustzijn aanwezig is? Dat klinkt misschien wat tegenstrijdig, maar ook als je bent flauwgevallen, gaat je hartslag, bloedsomloop, ademhaling, etc. gewoon door. Dat wordt door iets gestuurd. Iets dat actief blijft ook als jij bent flauwgevallen of slaapt. Toen de kinderen nog wat kleiner waren, stonden ze soms midden in de nacht ineens naast mijn bed. Ik had ze niet (bewust) gehoord, maar iets in mij maakte mij toch wakker. Of dat gevoel dat je weet dat er iemand naar je kijkt.

Wat als je beste vriendin langskomt en tegen je zegt dat je niet goed genoeg bent. Ze geeft je aan dat je beter kunt stoppen met je bedrijf, want je hebt het toch niet in je. Ze benadrukt nog even dat jij de talenten en competenties niet in huis hebt om een succesvol bedrijf neer te zetten. Ze wijst je er ook nog even op dat het veel anderen wel lukt, dus dat je dan wel echt een sukkel bent dat het jou niet lukt. Ze geeft je een rotgevoel en het huilen staat je nader dan het lachen.

Wat zou jij vervolgens zeggen tegen je vriendin?
Ik schat zo in dat je haar vriendelijk (of niet) de deur wijst.

Maar…

Waarom praat je wel zo vaak op deze manier tegen jezelf? En weet je ook waarom je dat niet moet doen?

Mijn intentie met deze blog is je inzicht te geven in hoe jij jouw dag veel meer kunt sturen.
Maar wat is een intentie nu eigenlijk?

In de Van Dale staat de volgende omschrijving:
in·ten·tie (de; v; meervoud: intenties)
bedoeling; = voornemen

Je neemt je dus iets voor om te gaan doen. Hoe dit dan vervolgens in zijn werk gaat, daar neem ik je verder in deze blog in mee. Neem eerst eens even een moment om de volgende vraag te beantwoorden:

Terwijl ik deze blog typ, is het 6 juni. Mijn bedrijf bestaat vandaag vier jaar. Vier jaar geleden heb ik de stap gezet om voor mezelf te beginnen en, eerlijk is eerlijk, dat was niet makkelijk. De stap om voor mezelf te beginnen en al mijn zekerheden op te geven, daar zag ik als een berg tegenop, want, tja…wat als…? Het lijkt zo lastig om te kiezen voor jezelf.

Nu, vier jaar later, voel ik me intens dankbaar. Ik had me toen niet voor mogelijk kunnen houden dat ik me nu zo gelukkig en vrij zou kunnen voelen. Ik doe wat ik ontzettend leuk vind en verdien er mijn geld mee. Dit wil overigens niet zeggen dat het altijd rozengeur en maneschijn is hoor. Er hebben ook heus de nodige tranen gevloeid en er zijn de nodige frustraties geweest (en soms nog).

Wat wil ik nu écht? dat is een vraag die ik regelmatig krijg. Steeds meer mensen krijgen last van het ‘is dit alles’-gevoel. Daarbij komen ook vaak vragen omhoog als ‘is dit nu alles?’ of ‘is er niet meer in het leven dan dit?’. Men vraagt zich af waarom ze hier zijn en vooral ook waar ze heen moeten gaan.

Om deze mensen te helpen, startte ik in 2016 mijn talentenbureau. Want als mensen nu maar eens wisten waar ze goed in waren, dan konden we daar samen functies bij gaan zoeken. En als voormalig HR adviseur wist ik natuurlijk ook wel een en ander van het maken van motivatiebrieven, cv’s en het voeren van sollicitatiegesprekken.